Güneşe Bürünüp Geldi

Telaşla geldi..
Güneş kılığına bürünmüş
Sabah sabah dokundu bana
HAYAT!





Ayaklarını sürüye süreye geldi, girdi koynuma
Habersiz gelmedi
Ayak seslerinden bileyim istedi geldiğini
Ben duymazdan geldim o sesi
Hazırlıksız yakalanmak istedim
Hayal yok, plan yok
Yaşayıp görmek istedim
Sarsın beni istedim hayat

O beni duymazdan gelemedi
Belki de sarılmak istedi sım sıkı
Sardı beni hayat
Bir nisan günü başka ne yapabilir ki
Tüm güzellikleriyle yürüdü üzerime
Ben de gezinmesine izin verdim

Hayat yürüdü yüreğimde
Görmeyen göze bir şey gösterilebilir mi ki?
Ağaca, çiçeğe, böceğe baktım
Uyuşuk, eğreti kalan kim bilemedim
Karla oyalanan toprak üzerindeki örtülerden arınmış
Gelin kız gibi süzülür olmuş
Gelincikler rüzgara karşı durmuş
Leylaklar kısır hayata kökleriyle tutunmuş
Uğur böcekleri kader yolculuğuna çıkmış
Yusufcuklar Güneş’e karşı..

Islık çalarken rüzgar uzak türküleri eşliğinde
Ben sana uyandım, sen de benim kollarımda uyan dedi HAYAT
Gülümsedim
Önce ışıklarıyla yürüdü yüzümde
Ses etmedim
Bekledim
Kaderimi bekledim
Seni bekledim
Senin bana gelmeni bekledim HAYAT!
Bana geldi
Aslında geç geldi
Ya da ben ona geç kaldım
Buluştuk be HAYAT

Kaşlarımı seviyor biliyorum
Gözlerim yaşam ya
İşte hayat burası sen burada kal diyor ona kaşlarım
Sonra dudaklarıma konuyor
Bal damlatıyor sözlerime
Önce bana içiriyor
Sesinden, sözünden canın yanarsa başkasını yakmazsın diyor
Zaten sen
Kendinden öte kimi acıttın ki diyor
İçimi titretiyor ışık
Gözlerimi açınca dünya kamaşıyor
Uyanıyorum!

Yeni bir gün başlıyor..
Uzun bir gün
İlk ışıklarıyla bana geldin gün
Belki bir daha kaçamam sana
Sakın ola asma bana yüzünü
Buruşturma yüreğini
Sözün varsa hemen söyle
Saklama geceye
Gece konuşmak değil sevişmek zamanı
O da beni sevmeye başlamışken hem de

HAYAT!
Konuştum bak seninle
Gece ve gündüzle
Çiçek ve böcekle
Konuştum kendimle
Kendime gelince sana geliyorum
Gölgeleri soyundum

Yaşıyorum!





Fotoğraf: Özgür Çakır