insan ne kadar kendi olursa
o kadar uçabiliyormuş.
ondandır yüreğimin özgür,
bedenimin prangalı oluşu
ben
düş işleri bakanı...
cömert hayatım
kırk ikindi yağmurları gibi yağarken üzerime
sağlığıma içiyorum nefesimi
mutlu kadın!
dilediğin hayatı yaşa bakalım şimdi
yıllar arasından sekerek geldim buraya
umut sunağında sakladım yüreciğimi
oysa yollar hep kenger
bir gelincik bendimdi
yandı canım aşktan
mecnundan geçmedim
söndü gözümün feri
öğrenme açlığımdan
kör oldum demedim
pirim yapmaz bu coğrafyada, ağustos böceği olmak
düşleri budarken faşistler
karınca karınca
ben yolumdan dönmedim
bedenime prangaladım günü
zihin hapsanesinin kuytusunda
yedi bahar geçirdim
derken bir gün
çocuklar kayısı çiçeklerine şarkı söylerken
yeniden güneşi gördüm
güneş benim bıraktığım gibi
yalım yalım yakıyor bedenimi
oysa ben onun bildiği gibi değilim
ne zaman geçti otuz beş bahar
biri söylsin bana
gerdanıma çizgi çizgi kolye yaptığım yıllar
oysa dün gibi daha
sene 1975
mevsim hayat
ben düş işleri bakanı
ağarmış saçlarımdan yıldız yapıyorum
gülücüğümden şarkı
başka türlü geçmiyor zaman
ne sen aziz
ne ben azize...
bekle ki nisan gelecek.
Fotoğraf: Özgür Çakır
5 yorum:
hoş ama bir o kadar hüzün kokulu. yaş 35 dante gibi ortasın da mısınız ömrün... tehlikeli bir yaş insanın ruhu dalgalanır. dikkatli olmak lazım.
gelmeli... yüreğin pencerelerini açıp güneşin ellerini beklemeli... güneşin elleri senin yüreğine değmeli... yüreğin yeniden yeşermeli...
nisanla ilgili bir şeyler karalamıştım geçenlerde, severim müjdeci hallerini...
tebrik ederim günün blogunu:)şiirler çok çok güzel yüreğine sağlık kardeşim sevgiler:)
ahsabindunyasi
Çok sevdim bu dizeleri"düş işleri bakanı"boynunda ki çizgiler inci olsun düşlerinden taşıp boynuna dizilen.
Boşver, artık bekleme, nisan hiç gelmeyecek;
Ama "aziz" dönmeden, "Azize" ölmeyecek..
-mka-
Yorum Gönder