güneşi yaktım bu sabah
yok
yok
tanrı falan değilim
sadece ondan önce uyandım
kızdı bana
haklıdır
kim kendisine kuma ister?
doğar doğmaz
sırtımdan vurdu beni
canımı yakamadı da
yüzün gölgemde kaldı
hiç böyle görmemiştim seni
yüzünde çizgiler varmış
seçti gözlerim bir bir derinlikleri
teninin altında seninde can varmış
insanmışsın
gölgemde kal sen
mini kız
büyütürüm ben seni usulca
g'elin etmem
vermem ellere
yoksa uzağa kim gidecek?
Fotoğraf: Özgür Çakır
5 yorum:
kim gidecek uzağa..?
çok güzel olmuş.güneş bile sırtından vuruyor adamı. :) yüreğine,kalemine sağlık.
@ cecil... Uzağa Giden belli değil mi? Ben!
@Kara kitap... bu sayfayı hiç sessiz bırakmayan dost. o şarkıyı çok seviyorum sana güneş hep arkadan vurmış diyor ya...
Bu çok güzelmiş gerçekten.
bazen insanlar güzel gözüksün diye küstah kurar kelimeleri, en kolayı da okunu gökyüzüne atmaktır firavunlar gibi... oysa ona boyun eğmektir en büyük cesaret ve isyan edebilmek, başta nefsimiz olmak üzere tüm firavunlara. uykuya ihtiyacı olan tanrı(lar)dan biriyse tanrı-nız bilemem ama şair-ler dilini ısırmalı, tanrı derken...
Yorum Gönder