Giyilmeyi Bekleyen Kadınlık

Son bahara saklanmış kadınlığımı çıkarttım bugün
Giymek için değil
Sadece bakmak için
Kadınlığımı giymeye cesaretim kalmadı
Cinsiyetimden sıyrıldım öylece baktım kadınlığıma...

Daha önce nasıl da giymişim kadınlığı?
Sana gelir gibi giyinmişim
Şimdi tek başıma kadınlık, çok ağır geliyor bana
Bir bir soyunuyorum geçmiş zaman kadınlığımı
Çıplak kalıyorum
Dağlıyor bedenimi bana biçilen roller
İşte bu nedenle, yeniden giydikçe giyiyorum kadınlığımı
Etekler, boyalar, küperler
Daha neler neler…
Kadınlığımı, kadınlığından ediyorum!
Belki de daha çok kadın oluyorum.
Bilmiyorum!

Üzerimde asılı duran kadınlığıma baktım az önce
Aynaya bakmadan baktım, kendime
En son aynaya ne zaman baktım ki zaten
Sahiden! En son ben kendime ne zaman baktım?
Alıcı gözle
Fark ederek
Hissederek
Bilerek kendimi
En son ne zaman baktım bana?

Kime verdim eskimeyen kadınlığı mı
Kim giydi benim çocuk kadınlığı mı?
Yeni yetmeliği mi?
Asi ruhu mu!

Kadınlığımı giyen sardı mı aşkları mı?
Unuttu biri beni dolabında
Daha mevsimi gelmedi mi sırtına takmaya
Hangi mevsimde kalmıştı ki benim kadınlığım
Sen mi giydin bu sabah beni?
Götürdün mü yanında
Elinden mi tutun eteklerimin!

Yoksa…

Yapma!
Dokunma…
Kadınlığıma saklanma.

Ben insanlıktan, kadınlığa geçtim.
Sonra insanlığa döndüm!
Soyundum kendimden.
Soyundum yüreğimden!
Soyundum kadınlığımdan
Bir tek üryan kalınca kadın olan kadınlığımdan
Anneliğimi
Sokakta
Evde
İşte
Tarlada
Bağda, bahçede
Saklıda, gizlide
Kalem ucunda
Fırça darbesinde
Akılda dolanan düşüncede
Rüyada erkekliği harekete geçiren düşte
Her yerde
Soyundum kadınlığımı

Zihin yetti bir dönem
Sonra sıyrıldım zihinden
Hiçlik denizinden geçtim!

Geldim
Neden benim haberim olmadı, kendimden gittiğimden!
Sadece bir mevsim mi kadın oluyorum ben?
Sadece yanında mı kadın oluyorum ben
Giydim kadınlığımı, bana beni anlatanlara karşı
Beni anlamadan, bana kafa tutanlara karşı
Giyindim ten denen canavarı

Artık biliyorsun
Gözlerini kamaştıran ben değilim
Anlaşılmayan benim kelimelerim değil!
Anlatamadığım, ötelediğin yüreğin
Giyemediğin kendin!
Ben kendimle hesaplarımı bitirdim
El fenerlerinden geçtim
Güneşe geldim
Bir daha hiç çıkartmamak üzere kendimi giyindim.


Fotograf: Özgür Çakır