Sen ve ben aynı zamana doğduk çocuk
Patika yollardan yürürken hayat diye
Ayağımıza kaderimiz dolandı durduk
Ömür sepetini gün gün doldurduk
Sen gülücükleri koydun yaşama delik bir kalpten akan
Ben ağlamaları sığdırdım başarı diye zihnimden taşan
Akıllılar masalında bana hayat, sana da düş kaldı çocuk
Oysa aramızdaki tek fark
Avucumuzdaki akıl çizgimizdi
Hangimizde yoktu bu bilemedim çocuk!
Gözlerimin rengini değiştirdin bu sabah
Uzaklara gittin çok uzaklara
Oysa sana söyleyecek daha çok kelime vardı bende çocuk
Kavuşana kadar bekle beni
Ruhlar hazır olunca bedenler kavuşur….
Bilirim!
Elbet bir gün bende toprak olurum çocuk..
Bu satırlara yürek koyan, zihnini eken herkes bugün gülümsemelerini dua olarak bıraksınlar bu satırlara..
Kalbi durmuşken bile yaşama gülerek bakan bir çocuk için..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder