Esnaf Lokantası

Akşam yemeğini dışarıda yiyelim dedi adam..
Gülümsedi kadın ona.Yokuşa gidelim dedi heyecanla.
Konuşurken sesimizi duyabileceğimiz bir lokantaya gidelim dedi adam.
Gelirken bana nergis al dedi kadın.
Tamam. Sen de yanıma otur ama. Bazen bacakların bacaklarıma değsin dedi adam.

Ellerin de ellerime dedi kadın.
Sende bana şarkı söyle o zaman kısık sesle dedi adam.

Pilav yeriz, köfte, turşu, kuru diye peşi sıra yükseldi sesleri.....
Birlikte gülümsediler.
Ya Ezogelinnnnnnnn dedi adam.
Dükkan senin dedi kadın.

Çıkışta kitap alır gibi yaparız, şiirler okur kaçarız dükkanlardan diye ekledi.
Gülümsedi adam.
Sen sonra tatlı da istersin!
Züngül yeriz dedi muzipçe gülerek kadın..

Bakırcılara da bakarız dedi heyecanla, mum alırız akşama yakmak için çaldığımız mısraların hatırına diye ekledi..

Akşam oldu.

Lokantadan içeri girecekleri an da gördüler......

Sen ardını dönsende bana
Ben buradayım
Açılsam da, saçılsam da gözün görmez beni sansam da
Yok! Birim ben hep aklındayım...
Ardını dönme bana
O kuyruğu birbirine değmez sandığın tilkiler var ya
Akılının ta içindeki
İşte onların nefes payıyım ben
Duran bir saat mesafesinde bizim aşkımız
Takvimi şaşırmış zamanların eksiltemediği
Kalemlerin üzerine küçük notlar alamadığı
Dudak payı bırakılmış bardakların
Belinden kırılıp söndürülmüş sigaraların
Ahıdır
O yüzünde kalan ince çizgiler
Hüznünden damlayan gülümsemem olsun....


Fotoğraf: Marc Ribound

Sayfasına uğradığımda vurulduğum fotoğraf için Karakalem'e
teşekkürler..

Günce Koral-Esnaf Lokantasi
Yükleyen NeseliAlem