kırgınım!
neye ya da kime kırgın olduğumu bilmiyorum
bir neden arıyorum güne tutunmak için
hiçbir şeye sarılamıyorum
gün ışığı kırbaç gibi geliyor tenime
ışıkta duramıyorum
gün acıtıyor
geceye saklanıyorum
gece acıtıyor
güne kaçıyorum
hiçbir yerde duramıyorum
hiçbir şeyin beni sarmadığını biliyorum
ağlamak istiyorum
bir neden bulamıyorum
yaşlar düşmüyor gözlerimden
bekliyorum
senden düşen yaprakları topladım bugün
senle yaşadığım günler toplandı gözlerimde
beklediğim yağmurdu gözyaşlarım
hayat suya düşen sözler gibiydi
üzerinde yürü bakalım kaderimizin
izler bırak ki seni takip edebileyim
sağa sola, yukarı aşağı bi bedeni arşınlar gibi yürü
kaderin hırkasını soyun
ben giyeyim senden kalanları
tutunacak bir kaderim olsun
ateşe düştüm
kor kor alev ortasına
yandım da ses çıkarmadım
daha çok yandım
bir avuç su yerine, bir avuç kor aldım
sende yandım
tenden cana kandım
can verdim, can aldım
şimdi iki elimin arasında tutarken başımı düşünüyorum
aşkımı imha ederken yalnızlık bombardımanı
yeniden ilk aşk günlerimiz için
kimsenin bilmediği
ancak dönüşlerde rastlanan çıkmazlardayım
neden mi?
mevsim ne olursa olsun
benim kaderim belli
yaprağa başka ne olur ki!
boşuna yorma sen de kendini
bilirim yaprağın kaderdir düşmek..
Fotoğraf: Özgür Çakır
10 yorum:
Selam,
yapraga gore, yapragin "kaderinin" dusmek, dusurulmek olduguna inanmiyorum...zira sonbahari ilkbahardan daha cok seviyorum...sararip dusen yaprak, toprakla butunleserek, tekrar agacla birlesir, bu devinim boyle surer gider...ortada kabolan ne bir zaman, nede yapragin rengi var...ne bir kader; nede bir alinyazisi...
o nedenle hayiflanmaga gerek var mi?
firtinali gunler dilerim...
Mısraları okumaya ba$ladığım ilk andan itibaren kendi kendime konu$uyorum.. Bir elimde kahve, ağzımdan çıkan kelimeler birde.. " Ahh evet!, Süper olmu$.. Off cümleye bak.. "
Neden mi ?
Çünkü, ben de bilirim yaprağın kaderidir dü$mek.. Hm hm evet :)
Mutluluklar..
2007 tarihli bir şiirimi hatırlattı, okurken sizin satırlarınızda gördüm kendimi..
Tek bir yaprak düştü ağaçtan boşluğa…
Ağacın üzerinde beyaz bulutlar..
İki kişi bekleşir ağacın altında,
Biri birine sevdalı,
Diğeri kime sevdalı ?
Düşen yaprak “ben olayım”
Ama “sen tut avuçlarını açıpta” dedi biri…
Anlamadı diğeri,
Sözler söz olamayınca
Yürüdü gitti….
Düşmek miydi kaderi yaprağın ?
Eee düştü,
Ve bitti…..
Volkan Kemal! fırtınalı günler! mevsim ne olursa olsun hep vardır. yaprağın kaderidir düşmek bir ayrılış hikayesidir Volkan. bazen ne yaparsak yapalım parçası olduğumuz bir şeyden ayrı kalmamız gerekir. dediğinizce doğanın gereği bu. hiç bir şey kaybolmaz, biçim değiştirir belki ama. 5. element boşluğa bazen söz geçmez! Bu arada sayfama hoş geldiniz...
Buğra! Uzun süredir sayfamda sizden ışıklar var Buğra. Her zaman yüreklendirici, bir o kadar da bahar esintisi tadında cümleler. Gününüz güzel geçsin. Selamlarımla..
Hayatınortasında! Ne hoş benden bir şeyin sizde karşılığının olması. İnsan olmak, ortak paydayı bulmak ne hoş. Hoşgeldiniz. Paylaşım için teşekkürler.
Volkan Kemal! fırtınalı günler! mevsim ne olursa olsun hep vardır. yaprağın kaderidir düşmek bir ayrılış hikayesidir Volkan. bazen ne yaparsak yapalım parçası olduğumuz bir şeyden ayrı kalmamız gerekir. dediğinizce doğanın gereği bu. hiç bir şey kaybolmaz, biçim değiştirir belki ama. 5. element boşluğa bazen söz geçmez! Bu arada sayfama hoş geldiniz...
Buğra! Uzun süredir sayfamda sizden ışıklar var Buğra. Her zaman yüreklendirici, bir o kadar da bahar esintisi tadında cümleler. Gününüz güzel geçsin. Selamlarımla..
Hayatınortasında! Ne hoş benden bir şeyin sizde karşılığının olması. İnsan olmak, ortak paydayı bulmak ne hoş. Hoşgeldiniz. Paylaşım için teşekkürler.
bugünü yaşama arzusunun bir yazısında vardı yaprağın düşüne gönderme, o zaman da yazmıştım bir kere daha hatırladım "oysa ben daha yeşil bir yapraktım, kaç mevsim daha dalından kopmak istemeyen" kader mi dedirtti okurken, yaşarken, anarken :)
Mevsim neolursa olsun,
sonbaharlarda hep yüreğimiz,
bir rüzgar görmeye gör,
avuçlarının içinde sıksan da,
kayıverir parmaklarının arasından.
Senli zamanlar...
bazen herşeye rağmen iğne yapraklı durmak gerek hayata,düşmemek için direnmek,olmuşları değiştirmeye çalışmak.bazı ilişkiler için,çok çabalamak gerekir ama değer,değmez mi?
Evren! Günaydın. Satırların aklıma bir şarkı düşürdü. O ağacın altını şimdi anıyor musun? Güzel birgün olsun adı tüm dünyayı kucaklayan kadın.
Elif..den! Senli zamanlar. Güzeldi!
y.! bana çok hoş bir cümle verdin. bazen iğne yapraklı durmak gerek hayata. bir sonraki fotoğraf şerhinde bunu kullanacağım. Sevgilerimle...
Zihin eken, yürek koyan herkese kendi yaprağını hayatterazisinde tartsın bakalım. Düşen yapraklar benimdir. Söz olarak!
Düşmekten,düşüpte savrulmaktan,bir yerlere tutunamamaktan virane olmuş yüreğime dokunup geçti sözleriniz.
Yorum Gönder