Aysel Gürel karlı bir günde öteki dünyaya doğru yola çıktı. Kar, Aysel’e belki gelinlik oldu. Her zamanki gibi kendi farkını koydu Aysel. Yolculuğuna bembeyaz karla başladı. Sarındı pamuk kara, umuda doğru yola koyuldu. Bu dünyada insanların izleri silinmez ruhunda sözler bırakan Aysel umarım daha güzel bir yere gidersin. Yüreğinden taşan sözlerle karşılanırsın.
Bizim nesil… Yüzyılın son çeyreğini ciğerlerine çeken nesil az eksiktir. Örselenmiş. Herkesin kayıp sandığı bir nesil olarak biliniriz. Darbeler arasına sıkıştırılmış, kapitalizin outleti haline gelmiş bir ülkede varolmaya çalışan bir grup insan olarak tanımlanırız. Ruhuna prangalar vurulmuş, şaileri, romancıları, şarkıcıları olmayan ancak bu memlekette var olmaya çalışan bir nesilliz biz. Söyleyecek şarkımız yoktu bizim. Şarkılar yasaklıydı. Hasan Mutlucan’ın izlerini notalardan silmeye çalışan bir nesildik. Sözlere sığınacak notalarımızı kaybetmiştik. Kitaplarda değişim devrimin silinip, inkılapın eklenmesiyle geldi. Adı devrim olanlar, evrimleştirildi. Darwin sonrası bir kuşağın şarkısını kim söyledi?
En büyük değişim şarkılarla geldi. Çünkü şehride müzik, zihinlere yazılan kitap gibiydi. Canına yandığımın coğrafyasında müzik aslında sözdü. Birbirine kendini ifade edemeyenler, şarkılara sığındı. Herkesin bir şarkısı vardı. Şarkılardan fallar tutuldu önce. Kimine bahar, gül, bülbül nedense bana hep hasret düştü. Seçimlerde slogan oldu şarkılar. Hadi bakalım kolay gelsinden sonra gelinen son nokta Onur Akın’ın sesinden Geliyor Kılıçdaroğlu oldu. Değişen Türkiye’nin tarihinde şarkılar yürek yangınıydı. Şakılar göz yaşında saklandı. Şarkıların içinde gizli sevdalar vardı. Şakılarda umutlar, özlemler ve bir hayat vardı..
Bazı şarkıları bir nesil sadece sözleri için dinledi. Çünkü öyle şarkı sözlerini kaleme aldı ki Aysel ruhumuz müzikten öte sözlerde attı.
Bir Firuze
Bir Ünzile
Bir 1945
Yalnızca Sitem
Ve onlarcası.. Sağ ol Aysel! Seni hep başka yüzlerinle gördük. En insan yanlarını görmedik, göremedik.. Gördüklerimizse okyanusta kaç damla be Aysel!
Kar bugün benim şehrimi yerle yeksan etti. Uzaktaki sevgili bir merhabayı eksik etti. Bir sen giderken sözler bıraktın. İşte ben de bunu ona söyledim. Belki duyar be Aysel..
Bizim nesil… Yüzyılın son çeyreğini ciğerlerine çeken nesil az eksiktir. Örselenmiş. Herkesin kayıp sandığı bir nesil olarak biliniriz. Darbeler arasına sıkıştırılmış, kapitalizin outleti haline gelmiş bir ülkede varolmaya çalışan bir grup insan olarak tanımlanırız. Ruhuna prangalar vurulmuş, şaileri, romancıları, şarkıcıları olmayan ancak bu memlekette var olmaya çalışan bir nesilliz biz. Söyleyecek şarkımız yoktu bizim. Şarkılar yasaklıydı. Hasan Mutlucan’ın izlerini notalardan silmeye çalışan bir nesildik. Sözlere sığınacak notalarımızı kaybetmiştik. Kitaplarda değişim devrimin silinip, inkılapın eklenmesiyle geldi. Adı devrim olanlar, evrimleştirildi. Darwin sonrası bir kuşağın şarkısını kim söyledi?
En büyük değişim şarkılarla geldi. Çünkü şehride müzik, zihinlere yazılan kitap gibiydi. Canına yandığımın coğrafyasında müzik aslında sözdü. Birbirine kendini ifade edemeyenler, şarkılara sığındı. Herkesin bir şarkısı vardı. Şarkılardan fallar tutuldu önce. Kimine bahar, gül, bülbül nedense bana hep hasret düştü. Seçimlerde slogan oldu şarkılar. Hadi bakalım kolay gelsinden sonra gelinen son nokta Onur Akın’ın sesinden Geliyor Kılıçdaroğlu oldu. Değişen Türkiye’nin tarihinde şarkılar yürek yangınıydı. Şakılar göz yaşında saklandı. Şarkıların içinde gizli sevdalar vardı. Şakılarda umutlar, özlemler ve bir hayat vardı..
Bazı şarkıları bir nesil sadece sözleri için dinledi. Çünkü öyle şarkı sözlerini kaleme aldı ki Aysel ruhumuz müzikten öte sözlerde attı.
Bir Firuze
Bir Ünzile
Bir 1945
Yalnızca Sitem
Ve onlarcası.. Sağ ol Aysel! Seni hep başka yüzlerinle gördük. En insan yanlarını görmedik, göremedik.. Gördüklerimizse okyanusta kaç damla be Aysel!
Kar bugün benim şehrimi yerle yeksan etti. Uzaktaki sevgili bir merhabayı eksik etti. Bir sen giderken sözler bıraktın. İşte ben de bunu ona söyledim. Belki duyar be Aysel..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder