TOKA

dün gece...

gökyüzüne yakın bir yere oturdum
hayal perdesini kurdum, yıldızlarla arama
kaderi oynattım
yörüngesi belli hayatlara inat
yıldızları kaydırdım

gecenin siyahı içime işledikçe
kor olmuş yüreğim ılgıt ılgıt soğudu

önce
ayaklarım
sonra
usul usul
yanaklarım
ılıklaştı

derken...

rüzgarın fısıldadığı sevda sözleri
bir kulağımdan girdi, öbüründen çıktı

üşüdüm!

2mizden, biz yaptığımız anları düşündüm
duman duman ruhuma karışan seni
sihir gibi

ürpertime sarıldım
gitsin istemedim
yükselişler, inişleri
sıcaklar, serini getirir
bilirim

bekledim!

nefesini hissettim
çalkantılı ruhun, dingin soluğu sıyırdı boynumu
titreyen ellerimle saçlarıma dokundum
tereddüt arşınlarken ruhumu
içimde sakladığım kadınlığıma baktım

şehvet
aşk
tutku
özlem

bohça yapılmış
başımın üzerine kitlemişim sanki
nasıl zor beni taşımak bilemezsin
kendilik zindanında

mahpusluğun sonu yok!

gece zifir
gece üzerime üzerime gelir

gelsin!

kendimden öte kimseden korkum yok.

ellerim usulca dokundu saçlarıma
gezindi senden yadigar tokada
yüzün gibi ezberledim her köşesini

durdum

sımsıkı kavradım onu
yaramazlık yapasım geldi o an
buruşuk çarşafların imzası gibi
bir anda

çektim tokayı
dağıldı saçlarım semaya
kavuşma anlarının tutkusuyla sardı bedenimi her bir tel
boşanırken sel gibi yaşlar
adını mırıldandım
dua gibi
ay doğarken bozkıra
elimde inci bir toka
sana selam söyledim

aldın mı?