Bir nefeslik mesafedir, seninle aramızda aşk…
Uzaksın bana!
En az benim sana olduğum kadar uzak...
Karşı kıyıdaki evlerin ışıkları gibisin
Bir yanıp, bir sönen
Sanki, Ağustos böceğinin kanatlarında...
Yakınlaştıkça gözümü kamaştıran bir hayal perdesisin.
Uzaklaştıkça, sadece şah damarının atışını hissedebildiğim,
Yüreğinde saklı olan siluetleri belli belirsiz seçebildiğim,
Derinliklerinde ne olduğunu ise,
Hiçbir zaman tam olarak göremediğim haneler gibisin.
Zaman geçer
Dünya değişir
Gece gündüze, beyaz siyaha döner.
Değişmeyen tek şeyse, seninle aramızdaki mesafedir!
Bir melankolik aşktır soluğumuz...
Fotoğraf: Özgür Çakır
* 1872 yılının başlarında İstanbul'da hizmet veren, bilinen ilk araba vapuru.
Şu günlerde yolu İstanbul'a düşenler aynı adla şehri dolaşan bir vapur görürlerse sakın şaşırmasınlar.
Zaman değişse de, şehrin melankolisi hep aynıdır çünkü...
9 yorum:
Neden gözlerim doldu bilmiyorum,ne bir nefeslik uzakta olanım var,ne kalp atışını hissedebildiğim.Bir şekilde tanıdığım herkes yalancı çıkıyor.
Belki de böyle birinin tasvir edilişindeki inceliktir,ona duyulan özlemi anlamaya yarayan.
bir nefeslik mesafededir seninle aramızdaki aşk...uzakken yakın, yakınken uzak...
Bana gibisin ve perdesisin kisimlarindaki ''sin'' ekleri fazla gibi geldi sanki, ahenk mi kopuyor ne...
Onlari kaldirip okudum bir kere de sanki anlatilmak istenen ve ozellik yuklenen kisi okuyucuya birakilmis oluyor bilmem sen ne dersin :)
Cok güzel...
Offf ya çook güzel yazıyorsunuz...
Elde edemeyeceğiniz aşklara!...
Eskimeden...Yıpranmadan...
ÜTOPYA gibi mesela!...
S e v g i ile...
Kelimelerine yaptırdığın valsi izlemek keyifliydi. Sevgilerimle:))
Söylediğiniz her söz çok kıymetli.
Fotoğraf şerhleri isimli bir kitabın hazırlığındayım çünkü...
Akıl eken, yürek koyan herkese tatlı bir mayıs esintisi...
Ha! Sessizler...
Sesinizi içinizde çoğaltın. Önce kendiniz duyun. Ben nasılsa duyarım...
Selam ve dostlukla
O bir nefes o kadar özeldir ki.
Seviglerimle...
ah o gemide ben de olsaydım...
Yorum Gönder