AŞERTEN FOTOGRAF

Sabahın körü! Kör olmak için gözün olması gerekir. Sabahın gözleri henüz oluşmadı bile. Kapım tekmeleniyor. Deprem olsa her yer sallanır. Sarsıntı başımda. Sanki kapı değil, benim başım tekmeleniyor. "Aşeriyorum" diye dayandı kapıma. Hamile Kadın! Gözlerimi ovuştura ovuştura açtım kapıyı. Usulca dokundum karnına. "Ada! Kızım sakın doğma tamam mı? Yanlış alarm! Annen tekmelerini kasılma sandı yine. Bak baban yok burada. Çılgın annenle ben bir doğum salonunda. Olamaz! Olamaz! Doktorun çok yakışıklı ama beklenmedik durumlarda kesilirmiş ejderha. Yakışıklı ejderhayı ne yapayım! Aşktan yanmak istemiyorum. DOKUNABİLDİKLERİMİ SEVECEĞİM ARTIK". Tepiniyor Hamile Kadın yanı başımda. Hayat dersi verme kızıma, bırak kimi isterse sevsin. Aşerdim diyorum sana.. Fonda bir türkü yankılanıyor o anda.

Git dağlardan kar getir hele yar yar yar,

Mendilene koy getir şina nay nay nay!

Mantıklı bi şey istese diye geçiyor içimden. Yüzüne bakıyorum. İçimden kurbanlık koyun gibi meliyorum. Ömüme bi fotografı bıraktı. Bu fotografa bi hikaye yazmanı aşeriyorum dedi. Yüzüne baktım. Öylece kala kaldım. Ada kızım! Kuzum kızım.. Senin bu annen var ya! Özlemiş arkadaşını diye düşündüm. Elime aldım fotografı, baktım, düşündüm ve..

İstek üzerine yazdım: AŞERTEN FOTOGRAF

Başımı ne zaman iki elimin arasına alsam dünyayı taşıdığımı düşünürüm. Sanki ellerimi iki yana koysam başım benden gidecek. Başım kendini alıp gitse dertler bitecek.. Başsız kalmak! Aklım, yüreğim herşeyim başımda gizli bilen yok. Bu başı taşımaya bu bedenin gücü yok. Biri bana sarılsın. Sımsıkı sarılsın. Öyle sıkı sarılsın ki var olduğumu anlayayım. Boşlukta kaybolmuş gibiyim. Ayağım yerde aslında. Ben varım! Ben buradayım. Sanki ben görünmez kadınım! Aslında ben buradayım. Dokun bak göz yaşıma.. Islak!

Eğimine yandığımın dünyası bi gün bi güne uymaz ki.. Ne oldu desen? Anlatacak sözüm yok. Sanki nedenleri bilsem sorunları çözeceğim. Sorunları çözmek değil aslında derdim. Acil yardım ekibim nerede? Düşünce, kanayan bacağımı öpen annem nerede? Oyun oynamak güzel, ama dikkat et düşmeyesin diye inceden yüreğimi okşayan babam nerede? Gülümsemem de taşıdığım gizli hüznü görüp, kocaman yüreğiyle içime işleyen sevdiğim adam nerede? İçine ağlama diye bana ses veren canım nerede? İçime akıttığım göz yaşlarımı bi gülümsemeyle çıkartım dışarıya. Yaşamdaki siyahlarla beyazları kavuşturdum. Ağladım! Gri gri ağladım.. Öyle güzelsin ki kendini fark et dedi ve fotografımı çekti Özgür. Yaşamı tek kareye sığdıran adam gibi bana geribildirim verecek olan dostlar nerede? Aynalarım nerede? Kayboldum gerçeğin içinde. Bana sarılacak dost yürekler nerede?

İçimi görmek istiyorum! Yüreğimi.. Yazık hikayeler topluluğu değil yaşam. Her karede ben varım. Uzanıp göz yaşımı öpen adam! Sevda sözlerinden öte bi şey de. Berbat bi gündü bildin mi? Çok insan yitirdim. Daha hiç bi şey yiyemedim. Gelecek kaygısıyla bugünü hissedemedim. Arabesk değil yaşam. Bi Tanrı'yı, bi seni sevdim demedim. Yaşama dokunmaktan geçemedim.

Hala bi umudum var. Alın çizgilerime yenilerini ekleyeceğim. Gülümsediğimde sen bileceksin hangi çizgiler sensin..

Ağlamamdan korkma!

Yanımda ol..

Elimi tut.

Bi yüzüne baksam griler sarı olur.

Yağmur diner, her yer Akdeniz olur..

Seni seviyorum!

Fotograf: Özgür Çakır